یکی را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نمی داند
نگاهش می کنم شاید بخواند از نگاه من
که او را دوست می دارم
ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمی خواند
وااااااااااااااااااااااااااااایییییییییییییییییی
به برگ گل نوشتم من
که او را دوست می دارم
ولی افسوس
ولی افسوس او گل را به زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند
صبا را دیدمو گفتم صبا دستم به دامانت
بگو از من به دلدارم که او را دوست می دارم
ولی ناگه
ولی ناگه ز ابر تیره برقی جستو روی ماه تابان را بپوشانید
افسوس.................................
عشق مثه دریاس که اگه بری توش غرق میشی ولی دوس داشتن مثه شنا کردن تو دریای عشقه.
عشق درد و رنجه و دوس داشتن لذت بردن از بودن با کسیه که دوس داری عاشقش بشی.
نویسنده : ندا و رامین تاریخ : چهارشنبه بیست و ششم خرداد ۱۳۸۹
